احسان محسنیان فرد؛ میثم معمار؛ داود قائدیان
چکیده
بتن و میلگرد بایستی دارای پیوستگی مناسبی باشند تا تحت بارهای بهره‌‌برداری هیچ‌‌گونه لغزشی بین میلگرد و بتن به وجود نیاید. از طرف دیگر یکی از معایب عمده میلگردهای فولادی، آسیب‌‌پذیری آن‌ها در برابر عوامل خورنده است. پوشش دادن میلگردها نیز به عنوان یک راه‌‌حل، پرهزینه بوده و در تمام پروژه‌ها قابل اجرا نیست. لذا یکی از مناسب‌ترین ...
بیشتر
بتن و میلگرد بایستی دارای پیوستگی مناسبی باشند تا تحت بارهای بهره‌‌برداری هیچ‌‌گونه لغزشی بین میلگرد و بتن به وجود نیاید. از طرف دیگر یکی از معایب عمده میلگردهای فولادی، آسیب‌‌پذیری آن‌ها در برابر عوامل خورنده است. پوشش دادن میلگردها نیز به عنوان یک راه‌‌حل، پرهزینه بوده و در تمام پروژه‌ها قابل اجرا نیست. لذا یکی از مناسب‌ترین روش‌های جایگزین، استفاده از میلگردهای GFRP است. همچنین از دیگر راه‌های جبران ضعف در مقاومت کششی بتن و همچنین شکل‌‌پذیری کم و تردی زیاد آن، استفاده از الیاف‌های مختلف است. بتن با الیاف پلیپروپیلن دارای شکل‌‌پذیری بسیار زیاد و تردی کم نسبت به بتن معمولی است و به طور کامل در بتن پراکنده شده و شرایط ایزوتروپتری به وجود می‌‌آورد و می‌تواند از ایجاد ترک‌ها جلوگیری نماید. لذا در این پژوهش، تأثیر میزان الیاف پلیپروپیلن بر مقاومت فشاری بتن و مقاومت پیوستگی بین بتن و میلگرد GFRP به صورت آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور از این نوع الیاف به میزان 15/0، 30/0 و 45/0 درصد حجمی بتن استفاده و نمونه‌های بتنی مکعبی 15 سانتی‌متری در سه نوع عیار 350، 400 و 450 ساخته و در سنین 7 و 28 روزه عمل‌آوری صورت گرفت. در این تحقیق از میلگردهای GFRP به قطر 8 میلی‌متر و با فرورفتگی معادل 5 برابر قطر میلگرد (40 میلی‌متر) در بتن استفاده شد و نمونه‌های بتنی 28 روزه تحت آزمایش کشش میلگرد (آزمایش بیرون‌کشیدگی میلگرد از بتن) و آزمایش مقاومت فشاری قرار گرفتند. نهایتاً به بررسی مقاومت فشاری نمونه‌های ساخته شده و منحنی‌های نیرو-زمان حاصل از تست بیرون‌کشیدگی مستقیم پرداخته شد. مقادیر مقاومت فشاری میانگین، اسلامپ و نیروی ماکزیمم و سایر پارامترهای مهم برای حالات مختلف مورد بحث و بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که مقاومت پیوستگی بین بتن حاوی الیاف پلیپروپیلن و میلگرد GFRP با افزایش میزان الیاف افزایش می‌یابد. همچنین افزودن الیاف تأثیر نسبتاً مناسبی در افزایش مقاومت فشاری بتن دارد.
سعید رادمنش؛ روزبه آقامجیدی
دوره 3، شماره 2 ، اردیبهشت 1400، ، صفحه 32-47
چکیده
مقاوم سازی خمشی تیرهای بتن مسلح با مصالح کامپوزیت از متداول‌ترین روش های تقویت سازه می باشد. مصالح کامپوزیت دارای مزایای متعددی مانند سهولت در اجرا، دسترسی آسان، هزینه نسبتاً پایین، افزایش میزان ظرفیت باربری، وزن کم و غیره می باشد، اما علرغم تمامی این مزایا نیز بکارگیری این مصالح دارای معایبی هم می باشند که از جمله می‌توان به شکست ...
بیشتر
مقاوم سازی خمشی تیرهای بتن مسلح با مصالح کامپوزیت از متداول‌ترین روش های تقویت سازه می باشد. مصالح کامپوزیت دارای مزایای متعددی مانند سهولت در اجرا، دسترسی آسان، هزینه نسبتاً پایین، افزایش میزان ظرفیت باربری، وزن کم و غیره می باشد، اما علرغم تمامی این مزایا نیز بکارگیری این مصالح دارای معایبی هم می باشند که از جمله می‌توان به شکست زود هنگام و ناگهانی خمشی در تیرهای مقاوم سازی شده با این مصالح که در اثر گسیختگی زودرس مصالح کامپوزیت و یا حتی زوال ناحیه اتصال ناشی از عدم توجه به پایداری چسب اپوکسی از سطح بتن در ناحیه ی کششی تیر اتفاق می افتد، اشاره نمود. در این مقاله با ایجاد طرح ریزی یک برنامه ی محاسباتی با نرم افزار آباکوس، تعداد 7 نمونه طرح مقاوم سازی تیر بتن مسلح با میلگرد GFRP به روش نصب نزدیک به سطح (NSM) و ادغام آن با انواع حالات محصورشدگی ورق FRP که برگرفته از یک مطالعه آزمایشگاهی است، تلاش گردید تا از وقوع شکست زودرس تیر مقاوم سازی شده جلوگیری شود و بتوان از حداکثر ظرفیت میلگرد GFRP استفاده نمود. قابل ذکر است که در مدلسازی این طرح مقاوم سازی با مصالح کامپوزیت، تاثیر مقاومت نهایی چسبندگی و خرابی یا زوال چسب اپوکسی بین میلگرد NSM و سطح بتن دارای اهمیت می باشد، لذا در این مدلسازی ناحیه اتصال که چسب اپوکسی می باشد مدلسازی و رفتار آن مورد بررسی قرار گرفته شده است. استفاده از این روش مقاوم سازی با چهار میلگرد NSM و ورق FRP سبب شد تا میزان ظرفیت باربری نهایی نسبت به تیر بتن مسلح معمولی بیش از 60% افزایش پیدا کند.
