احسان محسنیان فرد؛ میثم معمار؛ داود قائدیان
چکیده
بتن و میلگرد بایستی دارای پیوستگی مناسبی باشند تا تحت بارهای بهره‌‌برداری هیچ‌‌گونه لغزشی بین میلگرد و بتن به وجود نیاید. از طرف دیگر یکی از معایب عمده میلگردهای فولادی، آسیب‌‌پذیری آن‌ها در برابر عوامل خورنده است. پوشش دادن میلگردها نیز به عنوان یک راه‌‌حل، پرهزینه بوده و در تمام پروژه‌ها قابل اجرا نیست. لذا یکی از مناسب‌ترین ...
بیشتر
بتن و میلگرد بایستی دارای پیوستگی مناسبی باشند تا تحت بارهای بهره‌‌برداری هیچ‌‌گونه لغزشی بین میلگرد و بتن به وجود نیاید. از طرف دیگر یکی از معایب عمده میلگردهای فولادی، آسیب‌‌پذیری آن‌ها در برابر عوامل خورنده است. پوشش دادن میلگردها نیز به عنوان یک راه‌‌حل، پرهزینه بوده و در تمام پروژه‌ها قابل اجرا نیست. لذا یکی از مناسب‌ترین روش‌های جایگزین، استفاده از میلگردهای GFRP است. همچنین از دیگر راه‌های جبران ضعف در مقاومت کششی بتن و همچنین شکل‌‌پذیری کم و تردی زیاد آن، استفاده از الیاف‌های مختلف است. بتن با الیاف پلیپروپیلن دارای شکل‌‌پذیری بسیار زیاد و تردی کم نسبت به بتن معمولی است و به طور کامل در بتن پراکنده شده و شرایط ایزوتروپتری به وجود می‌‌آورد و می‌تواند از ایجاد ترک‌ها جلوگیری نماید. لذا در این پژوهش، تأثیر میزان الیاف پلیپروپیلن بر مقاومت فشاری بتن و مقاومت پیوستگی بین بتن و میلگرد GFRP به صورت آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور از این نوع الیاف به میزان 15/0، 30/0 و 45/0 درصد حجمی بتن استفاده و نمونه‌های بتنی مکعبی 15 سانتی‌متری در سه نوع عیار 350، 400 و 450 ساخته و در سنین 7 و 28 روزه عمل‌آوری صورت گرفت. در این تحقیق از میلگردهای GFRP به قطر 8 میلی‌متر و با فرورفتگی معادل 5 برابر قطر میلگرد (40 میلی‌متر) در بتن استفاده شد و نمونه‌های بتنی 28 روزه تحت آزمایش کشش میلگرد (آزمایش بیرون‌کشیدگی میلگرد از بتن) و آزمایش مقاومت فشاری قرار گرفتند. نهایتاً به بررسی مقاومت فشاری نمونه‌های ساخته شده و منحنی‌های نیرو-زمان حاصل از تست بیرون‌کشیدگی مستقیم پرداخته شد. مقادیر مقاومت فشاری میانگین، اسلامپ و نیروی ماکزیمم و سایر پارامترهای مهم برای حالات مختلف مورد بحث و بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که مقاومت پیوستگی بین بتن حاوی الیاف پلیپروپیلن و میلگرد GFRP با افزایش میزان الیاف افزایش می‌یابد. همچنین افزودن الیاف تأثیر نسبتاً مناسبی در افزایش مقاومت فشاری بتن دارد.
مهدی مختاری؛ رضا فاطمیان
چکیده
امروزه بتن یکی از متداول‌ترین مواد در صنعت ساختمان بشمار می‌رود. وابسته بودن خواص بتن به پارامترهای گوناگونی نظیر مصالح تشکیل‌دهنده، روند تولید و فرآوری، نحوه اجرا و شرایط عمل‌آوری، بتن را به یک ماده پیچیده مبدل ساخته است. با این حال، دارای محاسن و مزایای زیادی در صنعت ساختمان می‌باشد. حال این که این ماده ساختمانی همواره خواص مکانیکی ...
بیشتر
امروزه بتن یکی از متداول‌ترین مواد در صنعت ساختمان بشمار می‌رود. وابسته بودن خواص بتن به پارامترهای گوناگونی نظیر مصالح تشکیل‌دهنده، روند تولید و فرآوری، نحوه اجرا و شرایط عمل‌آوری، بتن را به یک ماده پیچیده مبدل ساخته است. با این حال، دارای محاسن و مزایای زیادی در صنعت ساختمان می‌باشد. حال این که این ماده ساختمانی همواره خواص مکانیکی آن از جمله مقاومت کششی و مقاومت فشاری مورد بحث مهندسین عمران می‌باشد، محققین نیز در خصوص بهبود بخشیدن به این خواص راه‌های زیادی را معرفی نموده‌اند که یکی از آن‌ها استفاده از مواد افزودنی مانند میکروسیلیس و الیاف پلیپروپیلن است. در این مقاله با هدف بررسی تأثیر بکارگیری میکروسیلیس با درصدهای 3، 5 و 7، الیاف پلیپروپیلن با درصدهای 04/0 ، 06/0 و 08/0 و نیز مخلوط همزمان این دو افزودنی بر روی مقاومت فشاری و مقاومت کششی بتن، 40 نمونه آزمایشگاهی ساخته شد. نتایج نشان داد که در آزمایش مقاومت فشاری نمونه‌های 7 روزه، نمونه‌های دارای میکروسیلیس افزایش 37 درصدی، نمونه‌های دارای الیاف پلیپروپیلن افزایش 17 درصدی و نمونه‌های دارای مخلوط همزمان میکروسیلیس و الیاف پلیپروپیلن افزایش 26 درصدی نسبت به نمونه مرجع داشتند. همچنین در آزمایش مقاومت فشاری نمونه‌های 28 و 90 روزه، نمونه‌های دارای مخلوط میکروسیلیس و الیاف پلیپروپیلن به ترتیب افزایش 8 درصدی و 6 درصدی نسبت به نمونه مرجع داشتند. در آزمایش مقاومت کششی، تمامی نمونه‌های 7 روزه دارای مقاومت پایین‌تری در حدود 9 درصد نسبت به نمونه مرجع بودند؛ در حالی‌که در نمونه‌های 28 روزه شامل 3 درصد میکروسیلیس و 04/0 درصد پلیپروپیلن، مقاومت کششی به میزان 5 درصد نسبت به نمونه مرجع افزایش داشت. در نمونه‌های 90 روزه نیز به طور میانگین افزایش 8 درصدی مقاومت کششی حاصل گردید.
