احسان محسنیان فرد؛ میثم معمار؛ داود قائدیان
چکیده
بتن و میلگرد بایستی دارای پیوستگی مناسبی باشند تا تحت بارهای بهرهبرداری هیچگونه لغزشی بین میلگرد و بتن به وجود نیاید. از طرف دیگر یکی از معایب عمده میلگردهای فولادی، آسیبپذیری آنها در برابر عوامل خورنده است. پوشش دادن میلگردها نیز به عنوان یک راهحل، پرهزینه بوده و در تمام پروژهها قابل اجرا نیست. لذا یکی از مناسبترین ...
بیشتر
بتن و میلگرد بایستی دارای پیوستگی مناسبی باشند تا تحت بارهای بهرهبرداری هیچگونه لغزشی بین میلگرد و بتن به وجود نیاید. از طرف دیگر یکی از معایب عمده میلگردهای فولادی، آسیبپذیری آنها در برابر عوامل خورنده است. پوشش دادن میلگردها نیز به عنوان یک راهحل، پرهزینه بوده و در تمام پروژهها قابل اجرا نیست. لذا یکی از مناسبترین روشهای جایگزین، استفاده از میلگردهای GFRP است. همچنین از دیگر راههای جبران ضعف در مقاومت کششی بتن و همچنین شکلپذیری کم و تردی زیاد آن، استفاده از الیافهای مختلف است. بتن با الیاف پلیپروپیلن دارای شکلپذیری بسیار زیاد و تردی کم نسبت به بتن معمولی است و به طور کامل در بتن پراکنده شده و شرایط ایزوتروپتری به وجود میآورد و میتواند از ایجاد ترکها جلوگیری نماید. لذا در این پژوهش، تأثیر میزان الیاف پلیپروپیلن بر مقاومت فشاری بتن و مقاومت پیوستگی بین بتن و میلگرد GFRP به صورت آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور از این نوع الیاف به میزان 15/0، 30/0 و 45/0 درصد حجمی بتن استفاده و نمونههای بتنی مکعبی 15 سانتیمتری در سه نوع عیار 350، 400 و 450 ساخته و در سنین 7 و 28 روزه عملآوری صورت گرفت. در این تحقیق از میلگردهای GFRP به قطر 8 میلیمتر و با فرورفتگی معادل 5 برابر قطر میلگرد (40 میلیمتر) در بتن استفاده شد و نمونههای بتنی 28 روزه تحت آزمایش کشش میلگرد (آزمایش بیرونکشیدگی میلگرد از بتن) و آزمایش مقاومت فشاری قرار گرفتند. نهایتاً به بررسی مقاومت فشاری نمونههای ساخته شده و منحنیهای نیرو-زمان حاصل از تست بیرونکشیدگی مستقیم پرداخته شد. مقادیر مقاومت فشاری میانگین، اسلامپ و نیروی ماکزیمم و سایر پارامترهای مهم برای حالات مختلف مورد بحث و بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که مقاومت پیوستگی بین بتن حاوی الیاف پلیپروپیلن و میلگرد GFRP با افزایش میزان الیاف افزایش مییابد. همچنین افزودن الیاف تأثیر نسبتاً مناسبی در افزایش مقاومت فشاری بتن دارد.