مهندسی عمران-راه و ترابری
امیرمحمد اسمعیل زاده آذر؛ رضا امین؛ علی خدائی
چکیده
در طول 10 سال گذشته، عملکرد خطوط هوایی در زمینه مسافری تحت‌تأثیر عوامل گوناگونی قرار گرفته است. از همین رو شاهد مطالعات بسیاری بر روی عوامل مؤثر بر عملکرد خطوط هوایی در زمینه مسافری در اقصی‌نقاط جهان هستیم، در ایران نیز مطالعات آماری قابل‌توجهی در این زمینه انجام شده است. در این تحقیق سعی شده است که به کمک تعریف شاخص‌های آماری، ...
بیشتر
در طول 10 سال گذشته، عملکرد خطوط هوایی در زمینه مسافری تحت‌تأثیر عوامل گوناگونی قرار گرفته است. از همین رو شاهد مطالعات بسیاری بر روی عوامل مؤثر بر عملکرد خطوط هوایی در زمینه مسافری در اقصی‌نقاط جهان هستیم، در ایران نیز مطالعات آماری قابل‌توجهی در این زمینه انجام شده است. در این تحقیق سعی شده است که به کمک تعریف شاخص‌های آماری، مقایسه‌ای بین سال‌های 1391 تا 1401 برای خطوط هوایی ایران در زمینه مسافری انجام شود تا بتوان به کشف خلع‌های موجود دست‌یافت و چشم‌اندازی برای کارهای آینده ترسیم کرد. شاخص‌های تعریف شده در این مطالعه عبارت‌اند از تراکم مسافر در هر پرواز، درصد پرواز‌های تأخیردار، درصد پرواز‌های لغو شده و تعداد پرواز‌های عبوری از فضای کشور. در نهایت مشاهده شد که ایران در 3 شاخص، تا حدودی قبل از حادثه کرونا عملکرد قابل‌قبولی داشته است، اما بعد از حادثه ویروس کرونا، به‌خاطر عدم برنامه‌ریزی و آمادگی برای حوادث غیرمترقبه نظیر کرونا، تحت‌تأثیر حادثه کرونا قرار گرفته است و عملکرد خطوط هوایی به‌شدت کاهش‌یافته است. پس خطوط هوایی نیاز به برنامه‌ریزی مؤثر و راهبردهایی برای جلوگیری از اثرات حادثه‌های ناگوار مانند کرونا دارند. به‌طور کلی، تحولات این دهه نشان‌دهنده نیاز به انعطاف‌پذیری و توانایی پاسخ به چالش‌های پیش‌آمده در عرصه هوانوردی و حمل‌ونقل هوایی است.
دنیا توکلی؛ رضا امین؛ علی خدائی
چکیده
هر ساله در ایران تعداد زیادی از هموطن‌هایمان در اثر تصادفات جاده‌ای کشته و زخمی می‌شوند و خسارات سنگینی به جامعه و کشور وارد می‌شود. با توجه به رشد جمعیت و تردد جاده‌ای خسارت‌های مالی ناشی از تصادفات بر خانواده‌ها و دولت تحمیل می‌شود و علاوه بر آن خسارت‌های روانی و اجتماعی غیر قابل جبران است. عواملی چون انسان، وسیله حمل‌ونقل، ...
بیشتر
هر ساله در ایران تعداد زیادی از هموطن‌هایمان در اثر تصادفات جاده‌ای کشته و زخمی می‌شوند و خسارات سنگینی به جامعه و کشور وارد می‌شود. با توجه به رشد جمعیت و تردد جاده‌ای خسارت‌های مالی ناشی از تصادفات بر خانواده‌ها و دولت تحمیل می‌شود و علاوه بر آن خسارت‌های روانی و اجتماعی غیر قابل جبران است. عواملی چون انسان، وسیله حمل‌ونقل، راه و عوامل طیبعی منشا بیشترین عامل در بروز ایمن نبودن ترافیک می‌باشد. شاخص ایمنی ترافیک معیاری مناسبی برای ارزیابی سطح ایمنی کشورها است. هدف این پژوهش مقایسه شاخص ایمنی ترافیک برون شهری ایران با کشورهای آسیایی مرکزی و شرقی است. هنگام مقایسه ایران با کشورهای آسیای شرقی، باید در نظر داشت که هر کشور ویژگی‌ها و رویکردهای منحصر به فرد خود را در زمینه ایمنی جاده‌ها دارد. کشورهای آسیای شرقی مانند کره جنوبی، ژاپن، چین و سنگاپور اقدامات مختلفی را برای رسیدگی به مسائل ایمنی جاده‌ای از جمله بهبود زیرساخت‌ها، مقررات سخت‌تر، فناوری‌های پیشرفته و کمپین‌های آگاهی عمومی به اجرا گذاشته‌اند. در نتیجه، این کشورها درجات مختلفی از موفقیت را در کاهش تصادفات و تلفات جاده‌ای تجربه کرده اند. در نتیجه محاسبات شاخص‌ها، ایران نسبت به اکثر کشورهای آسیای مرکزی و شرقی شرایط نامناسبی و نگران‌کننده‌ای دارد و باید توجه و تلاش بیشتری را در جهت بهبود ایمنی جاده‌ها و کاهش تعداد تصادفات داشته باشد.
